Op 29 april 2005 zijn we getrouwd, het eerste jaar was aan elkaar wennen, je bouwt je eigen leventje op en rond 2006 en 2007 begon het bij Rianne te kriebelen om zwanger te mogen worden, maar toch lukte het helaas niet. Dat was steeds een teleurstelling. In 2008 is dit op een lager pitje gekomen door onze grote verbouwing, maar in 2009 zijn we toch maar naar de huisarts gegaan waar het aan zou kunnen liggen. De huisarts heeft ons doorverwezen naar het ziekenhuis in Gorinchem, maar die arts in Gorinchem zei na onderzoek dat het zoiezo niet gaat lukken, en heeft ons weer doorverwezen naar het Maasstadziekenhuis in Rotterdam dat gespecialiseerd is in IVF en dat soort behandelingen.
Om een lang verhaal kort te maken, we zijn eerst in het IUI circuit terecht gekomen, en we hadden daarvan de maximale 6 behandelingen bereikt, we gingen er al vanuit dat we het IVF circuit in moesten. Maar bij de laatste IUI behandeling bleek dus toch dat Rianne zwanger mocht zijn wat een uiterst blije en positieve ontwikkeling was na een emotionele periode van onvruchtbaarheid en niet zwanger kunnen worden. We waren dus zeer verheugd dat het toch wél kon.
6 augustus 2010:
De zwangerschapstest is positief!
De tweede echo
29 september 2010 :
Alles is goed tot nu toe, bij de verloskundige hebben we groen licht gekregen dat we gerust spulletjes uit kunnen gaan uitzoeken. Dat hebben we ook gedaan, we hebben al een kinderkamertje uitgezocht en besteld.
Woensdag 2 maart moesten we voor een gewone controle bij de verloskundige zijn. We gingen er naartoe met het idee dat het wel goed zou zitten, Rianne voelt d’r eigen goed en het kindje voelen we goed bewegen, dus dat zit wel goed.
Maar toen Rianne’s bloeddruk werd opgemeten kwam aan ’t licht dat tie veel te hoog was. Dus vond de verloskundige het beter als Rianne op vrijdagochtend 4 maart toch nog maar weer ‘ns kwam om d’r bloeddruk nogmaals op te meten, en bleek nog steeds te hoog. De verloskundige vond het toch verstandig om naar ’t ziekenhuis door te verwijzen.
In het ziekenhuis hebben ze Rianne en het kindje onderzocht, en blijkt dat het kindje toch te klein is en waarschijnlijk te weinig voeding binnen krijgt naar de placenta en dat de bloeddruk veel te hoog is en dat Rianne toch maar opgenomen moet worden in het ziekenhuis en dat ze haar en de baby in de gaten moeten houden. De normale bloeddruk moet zo rond 120 / 80 zijn, maar bij Rianne is de onderdruk 110 geweest wat normaal rond de 80 moet zijn. Dus dat is best zorgwekkend.
Ze voelt er niks van, dat is het gekke en misschien juist ook het gevaarlijke, maar ze ligt nu in het ziekenhuis in Gorinchem, ze is in goede handen en ze moet zoiezo tot zaterdag 15.30u blijven omdat d’r urine tot die tijd wordt onderzocht op mogelijke sporen van eiwit. Teveel eiwitconcentraties kan duiden op een zwangerschapsvergiftiging.
Zaterdagochtend rond 8u was de onderdruk weer 100, dus weer veel te hoog.
Dokter is geweest, ze heeft medicijnen tegen hoge bloeddruk gekregen. En zoals ’t er nu naar uit ziet halen we de 37 weken niet en wordt ’t eerder geboren. Maar maandag is daar wat meer over te zeggen waarschijnlijk..
Ook zaterdagavond en zondagochtend was d’r bloeddruk nog steeds hoog, 100, ondanks de medicijnen. Het blijft dus eigenlijk veel te hoog.
Zondagmiddag kwam de dokter nog even en zei dat ’t in ieder geval geen zwangerschapsvergiftiging was, en maandag gaan de dokters wel overleggen hoe nu verder, d’r bloeddruk blijft allemaal aan de hoge kant.
Donderdag 10 maart heeft Rianne een echo gehad en het kindje is niet groot, waarschijnlijk rond de 2000 gram, en dat is niet groot. Het ligt wel in een goede houding. De placenta werkt niet naar behoren. Rianne krijgt nog steeds 2 keer per dag ongeveer een half uur een ctgscan. Grote kans dat het kindje eerder geboren gaat worden en dan waarschijnlijk wordt maandag een begin gemaakt met de inleiding.
Donderdagavond was de ctg scan goed, maar de bloeddruk was weer hoog, 140/100.
Thuis wordt er ook hard gewerkt, ma Romijn zorgt in huis voor de huishouding, zo heeft ze al veel gedaan, wat eigenlijk Rianne allemaal nog van plan was om op haar gemakje tijdens het zwangerschapsverlof nog te doen, maar daar komt niks meer van. Zo zijn alle ramen gewassen, de vloerbedekking lekker goed schoongemaakt, en veel meer dingen. Lekker hoor.
Als Rianne weer thuis komt met de kleine dan komen ze in een lekker schoon huis!
Vrijdagochtend 11 maart kwam eigenlijk onverwachts het bericht van de dokter, dat tie niet tot na het weekend wilt wachten met de inleiding, nu is de conditie nog goed van het kindje, wat na het weekend wel anders kan worden.
Vrijdag willen ze een soort ballonnetje plaatsen zodat de ontsluiting wat sneller kan gaan en ze willen zaterdag al met de inleiding gaan beginnen. Dat wordt dus een hele spannende dag!
Op deze vrijdag 11 maart 2011 heeft zich in Japan een zware aardbeving plaatsgevonden waarbij ook een tsunami tot gevolg was, en daarbij is een kerncentrale getroffen. Dit nieuws volgen we op de voet op de televisie in het ziekenhuis.